Περισσότερο προπονητής, παρά εκλέκτορας!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Οι πρώτες κλήσεις του Άγγελου Αναστασιάδη στην Εθνική αναμένονταν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Πολύ λογικό. Αφενός διότι θα ήταν οι πρώτες του ως νέος ομοσπονδιακός προπονητής. Αφετέρου διότι είχαν προαναγγελθεί ως οι κλήσεις που θα έφερναν πολύ μεγάλες αλλαγές στην αποστολή της Εθνικής σε σχέση με το παρελθόν.

Τελικά αυτές ήταν λίγες και αριθμητικά, κυρίως όμως ουσιαστικά. Ο Κούτρης στη θέση του Τσιμίκα, ο οποίος πήγε στην Εθνική Ελπίδων διότι τον χρειάζεται πιο πολύ ενόψει των μπαράζ πρόκρισης για τα τελικά του Euro U23. Άρα μάλλον μια τέτοια αλλαγή θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Ο Βλαχοδήμος, ο οποίος επίσης έτσι κι αλλιώς θα ήταν στις επιλογές του Μίκαελ Σκίμπε, όπως ο ίδιος στην πραγματικότητα είχε πει.

Στη θέση του Τζαβέλλα ο Σιόβας, σε εκείνη του Τζιόλη ο Σάμαρης, ποδοσφαιριστές που έτσι κι αλλιώς ήταν εν δυνάμει μέλη της Εθνικής. Κάποια στιγμή θα ερχόταν η στιγμή τους και πάλι, δηλαδή. Άρα τι μένει; Ο Μασούρας αντί του Χριστοδουλόπουλου, άντε του Φετφατζίδη, που είχε κληθεί απλώς και μόνο στην προηγούμενη αποστολή.

Οι "σαρωτικές αλλαγές" στην ουσία του πράγματος ήταν μία. Διότι στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερες. Αυτή είναι η λίστα από την οποία μπορεί να επιλέξει όχι ο Σκίμπε, όχι ο Άγγελος, αλλά ο οποιοσδήποτε και να ήταν ο προπονητής της Εθνικής. Δεν μπορεί κανείς να την "τραβήξει" περισσότερο. Οι λύσεις είναι περιορισμένες και κυρίως, λίγο - πολύ συγκεκριμένες.

Με λίγα λόγια, με τις επιλογές που υπάρχουν, ο Ομοσπονδιακός προπονητής στην Εθνική Ελλάδας έχει πλέον χάσει τον έναν από τους δύο ρόλους του. Ίσως μάλιστα, τον πιο βασικό. Αυτόν του εκλέκτορα. Τον ρόλο, δηλαδή, που κυρίως έχουν οι προπονητές Εθνικών ομάδων ανά τον κόσμο.

Αυτό, λοιπόν, δημιουργεί διαφορετικές συνθήκες δουλειάς για τον προπονητή της Εθνικής μας, άρα και τον Άγγελο Αναστασιάδη που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία. Στην πραγματικότητα κάνει το ρόλο του ακόμη πιο σημαντικό. Η συμμετοχή του στην αγωνιστική διαδρομή της Εθνικής ομάδας, γίνεται καθοριστική.

Τόσο στις έστω λίγες ημέρες προπονήσεων με τους ποδοσφαιριστές, όσο και στη διάρκεια των αγώνων. Είναι αφελές να πιστέψει κανείς ότι οι όποιες, λίγες τελικά, αλλαγές έγιναν στην αποστολή, μπορούν από μόνες τους να αλλάξουν την εικόνα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Ο προπονητής, όμως, μπορεί να έχει πιο παρεμβατικό ρόλο σε αυτό. Μπορεί, με λίγα λόγια, να έχει καταλυτική παρουσία. Και τελικά, ίσως να την αλλάξει, διότι αυτό είναι το ζητούμενο.

Με αυτή την έννοια, λοιπόν, ακόμη και αν οι αγώνες με Φινλανδία και Εσθονία δεν έχουν στην ουσία βαθμολογικό ενδιαφέρον για την ελληνική ομάδα, έχουν τη σημασία τους. Διότι θα αντιληφθούμε σημαντικά στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο ο νέος προπονητής θα θελήσει να λειτουργήσει η ομάδα του.

Για τον τρόπο παιχνιδιού. Για την αγωνιστική φιλοσοφία. Για τον τρόπο σκέψης του. Για το πώς θα διαχειριστεί αυτές τις λίγο - πολύ (όπως είπαμε) συγκεκριμένες επιλογές που μπορεί να κάνει. Ίσως μάλιστα, να βγουν συμπεράσματα και για κάποιες από τις επόμενες. Όσο περιορισμένες και να είναι αυτές...